Aangezien autoleasemaatschappijen telematica integreren om de kostenefficiëntie te verbeteren en de markten gezond blijven, ziet de toekomst voor de sector er positief uit. Maar is alles wat het lijkt? Martin Morris meldt.
Op het eerste gezicht schetst het rapport van Technavio eerder dit jaar – ‘Global Car Leasing Market 2019-2023’ – een groei voor de sector van bijna 14% over de periode voorspeld – een rooskleurig beeld. Private lease elektrische auto is handiger.
Ondersteund door belangrijke drijfveren zoals autoleasemaatschappijen die telematica gebruiken om de kostenefficiëntie te verbeteren, in combinatie met gezonde kernmarkten, kan er mogelijk niets misgaan. Of zou het kunnen?
Gezien de toenemende economische tegenwind (zowel macro als micro) is de jury nog steeds afwezig en kunnen de marges die bedrijven in het verleden genoten nog onder druk komen te staan.
Een regelrechte wereldwijde recessie is misschien nog geen racezekerheid, maar sommige voortekenen zijn niet goed. Private lease fiat is bekend.
Onderzoek uitgevoerd door Rodney Ramcharan en Ralf Meisenzahl van de Amerikaanse Fed vorig jaar identificeerde de plotselinge bevriezing van de kredietmarkten vorige keer (2007) als een van de bijdragende factoren aan een daling van de Amerikaanse autoverkopen van 16 miljoen per jaar tot slechts 10 miljoen drie jaren later.
Bovendien gaf de toen steeds slechter wordende kredietmarkt, toen Amerikaanse banken hun geld begonnen te hamsteren, autofabrikanten minder ruimte om via hun dealers financieringsleningen en leases aan klanten te verstrekken, zelfs als klanten nog steeds auto’s wilden kopen of leasen.
Tegen deze achtergrond heeft het autoleasing-segment in de tussentijd een grondige technologische verandering ondergaan.
Frost & Sullivan merkt op dat het leasen van elektrische voertuigen (EV) en het leasen van privévoertuigen met OEM’s een aanzienlijke impact zullen hebben.
De vraag naar privé-autoleasing, met name full-service operationele leasing, zal sterk toenemen, terwijl elektrische voertuigen een belangrijke positie zullen krijgen in het segment van de leasing van personenauto’s.
Maar de technologische innovatie die deze ontwikkelingen met zich meebrengen, heeft nu al een domino-effect: wagenparkbeheermaatschappijen nemen steeds meer belangstelling voor vaste-kostenverzekeringen – grotendeels vanwege verzekeringspremies die worden opgedreven door geavanceerde nieuwe voertuigtechnologie, zoals ADAS.
Kortom, grotere complexiteit betekent steevast hogere reparatiekosten – niet in de laatste plaats op het gebied van EV-accu’s, waar zelfs bij kleine ongevallen kostbare reparaties kunnen worden uitgevoerd.
Een mogelijke oplossing zou zijn dat bedrijven risico’s onderschrijven door hun eigen in-house verzekeraars op te zetten – en zo de controle over het verzekerings- en reparatieproces over te nemen, waarbij de dekking wordt betaald binnen de maandelijkse leasebetalingen.
Ook de opkomst van nieuwe technologieën, zoals kunstmatige intelligentie, augmented reality en spraakherkenning, zal waarschijnlijk – in ieder geval op korte termijn – disruptief zijn.
Traditionele spelers staan voor een uitdaging omdat nieuwe disruptors hun commerciële territorium betreden, wat tijd en investeringen zal vergen om te verdedigen.
Ondertussen, met de verminderde behoefte aan menselijke interactie, moet elk systeem dat wordt gebouwd voldoende robuust zijn om ervoor te zorgen dat de besluitvorming consistent is en niet onderhevig aan periodieke fouten.
En als laatste, maar zeker niet de minste, dreigt voor de industrie de kwestie van klimaatverandering.
In maart vorig jaar bereikten leden van het Europees Parlement nieuwe, strengere emissiereductiedoelstellingen voor nieuwe auto’s (37,5%) tegen 2030, vergeleken met de eerder geplande 30%.
De wetgeving stelde ook een CO2-reductiedoelstelling voor nieuwe bestelwagens (31%) tegen 2030 – dit alles maakt deel uit van de langetermijndoelstelling van de EU om de uitstoot van broeikasgassen tegen 2050 met 80-95% te verminderen (vergeleken met het niveau van 1990).
Een domino-effect van deze en andere nationale en lokale initiatieven is dat het voor bedrijven steeds moeilijker wordt om bij het aflopen van hun leasecontracten voldoende klanten aan te trekken voor gebruikte dieselauto’s, waardoor hun restwaarde in gevaar komt.
Tegelijkertijd moeten leasemaatschappijen een groeiend aantal elektrische voertuigen financieren zonder de zekerheid van historische restwaardegegevens waarop ze hun berekeningen kunnen baseren.
Ondanks deze ingrijpende veranderingen is er ruimte voor kansen. De bedrijven die bereid zijn om de veranderingen door te voeren – zelfs als dit financiële pijn op de korte termijn betekent voordat de operationele efficiëntie begint – zullen het best geplaatst zijn om kansen op de langere termijn te benutten.