Wetenschapsvers of logisch vers is een bijzonder mooi type dat wetenschap als onderwerp gebruikt. Samengesteld door onderzoekers en niet-wetenschappers, zijn wetenschappelijke schrijvers over het algemeen fervente perusers en voorstanders van wetenschap en ‘wetenschappelijke zaken’. Wetenschapsvers kan worden gevonden in schatten, in assortimenten, in sci-fi-tijdschriften die af en toe vers opnemen, in verschillende tijdschriften en dagboeken. Talrijke sci-fi-tijdschriften, waaronder op het web, bijvoorbeeld Strange Horizons, verspreiden vaak sci-fi-coupletten, een ander soort wetenschappelijke coupletten. Het is duidelijk dat sci-fi-vers een vrij unieke soort is. Online is er het Science Poetry Center voor degenen die dol zijn op wetenschappelijk vers, en voor degenen die geïnspireerd zijn door sci-fi vers The Science Fiction Poetry Association. Verder is er Science Fiction Poetry Handbook en Ultimate Science Fiction Poetry Guide, allemaal ontdekt op internet. Bizarre Horizons heeft het scifi-vers van Joanne Merriam, Gary Lehmann en Mike Allen verspreid.
Met betrekking tot vers van de wetenschap, kunnen wetenschap of logische kunstenaars zoals scifi-schrijvers ook assortimenten van vers in praktisch elke uitgebreide regeling verdelen. Wetenschap of logische kunstenaars, als verschillende schrijvers, moeten het ‘vakmanschap en de kunst’ van vers kennen, en wetenschap of logisch vers komt naar voren in alle prachtige structuren: vrij refrein, duidelijk couplet, metrisch, rijmend, ritmisch, uniek en solide, volkslied , sensationele monoloog, account, melodieus, enzovoort. Alle mooie gadgets worden bovendien gebruikt, van soortgelijk klinkend woordgebruik tot interpunctie tot grapje tot ongerijmdheid en bescheiden weergave van de waarheid, tot elke sierlijke taalkundige autoriteit, gezegden en cadans, enzovoort. Zelfs krachtig logisch vers is denkbaar. In zijn compilatie, The World Treasury of Physics, Astronomy, and Mathematics, neemt redactionele manager Timothy Ferris passend een gebied op met de titel ‘The Poetry of Science’. Ferris zegt in de proloog van dit segment: “Wetenschap (of de ‘reguliere manier van denken’ waaruit de wetenschap is voortgekomen) heeft kunstenaars al geruime tijd ruw materiaal gegeven, waardoor sommigen gemotiveerd zijn om logische gedachten toe te juichen en anderen om ertegen te reageren.”
Zulke grootheden als Milton, Blake, Wordsworth, Goethe loofden of ‘schaafden’ de wetenschap of mogelijk een combinatie van beide. Dit ging de twintigste eeuw in met zoveel artiesten als Marianne Moore, TS Eliot, Robinson Jeffers, Robert Frost en Robert Hayden (bijvoorbeeld “Full Moon” – – “de prachtige uitdager van raketspecialisten”) ook een groot aantal van de mindere bekende artiesten, die trouwens een prachtige reactie op logische problemen blijven geven. Ferris zegt: “Het is niet noodzakelijk dat onderzoekers kunstenaars proberen te imiteren, of dat kunstenaars bekeerlingen moeten worden voor de wetenschap … Maar ze hebben elkaar nodig en de wereld heeft beide nodig.” Naast zijn beste logische compositie / exposities zijn de kunstenaars Walt Whitman (“When I Heard the Learn’d Astronomer”), Gerard Manley Hopkins “(” I am Like a Slip of Comet … “), Emily Dickinson opgenomen in zijn collectie (“Arcturus”), Robinson Jeffers (“Star-Swirls”), Richard Ryan (“Galaxy”), James Clerk Maxwell (“Molecular Evolution”), John Updike (“Cosmic Gall”), Diane Ackerman (“Space Shuttle” ) en anderen.
Absoluut degenen die een logisch vers samenstellen, zoals degenen die sci-fi samenstellen, hoeven niet de hele wetenschap toe te juichen, maar de wetenschap is in ieder geval het onderwerp, en er is vaak een meer prominente connectie tussen vers en wetenschap dan schrijvers en bovendien onderzoekers toegeven. Innovativiteit en sentiment kunnen in beide voorkomen, net als het wetenschappelijke en het numerieke. Beide kunnen stijlvol en samenhangend zijn. Of beide kunnen ook niet-esthetisch en niet-logisch zijn, afhankelijk van het soort wetenschap en het soort vers.